~ Van muurbloempje tot prachtig boeket ~#2

En dan zit er ineens een dag tussen ...

Ai en nu? Mijn hoofd en innerlijke criticus vinden hier van alles van!

Ja, maar je zou toch gaan bloggen

Ja, maar zo word je bedrijf nooit een succes

Ja, maar wat is je doel met deze blog

Ja, maar als ik voel me $%@#☆

Okay stop❗Inmiddels zit ik met een glimlach op mijn gezicht te schrijven. Ik hou van mij 🥰 met al mijn kwaliteiten en imperfecties. Ik geloof, nee ik weet, dat ik zulke mooie stappen zet in mijn leven. Dat ik er gewoon af en toe een beetje van schrik en er op dat moment ook alles voor over heb om me weer veilig te voelen.

Waar zit veiligheid voor jouw in?

Als klein meisje was ik altijd al groot en lang voor mijn leeftijd. Ik ben niet eens geboren als grote baby dus waar dat ineens vandaan kwam is me een raadsel besef ik nu. Misschien omdat mijn vader 2.06 is en mijn broertje de 2 meter ook aantikt. Haha ja ik kom niet uit een kleine familie. Mama was altijd de kleinste thuis. En elke keer als ik bij mijn oma Sulman op bezoek ging mocht ik meten tot hoe hoog ik kwam. Uiteindelijk mocht ze dat bij mij 💫 Mijn omaatje, ik mis haar nog steeds en wat zal ze trots op me zijn.

Je dwaald weer af Nathalie 😉 Ja, maar ik heb ook zoveel te vertellen. Haha kijk daarom is de #90dagen blog. Ohhh ik heb nog tijd genoeg dus. Maar niet meer om uit te stellen.

Zal ik een geheim vertellen? Ik ben zolang bepaalde dingen gewend, dat het soms nog lastig is te veranderen. Het grappig is dat ik tijdens het praten of typen tegenwoordig ook een stemmetje heb van: "stop, daar ga je weer" En het mooie is het mag. Ik sta mezelf inmiddels toe om mijn ruimte in te nemen en fouten te maken. Zonder dagen analyse of saboterend gedrag.

Verstoppertje was ik als grote meid vroeger al niet goed in. Bij baby's kun je je verstoppen achter je handen. Maar als kleuter niet met je knieën onder een tafeltje passen en van stoeltje afvallen omdat je te lange benen hebt, tja dat word lastig verstoppen als je bang bent. En dan ook nog eens als enige uit mijn klas een ander tafeltje en stoeltje hebben. En dat ging langere tijd zo door. Was dat het begin van me anders voelen? Onzichtbaar willen zijn, gepest worden omdat ik niet goed mee kon doen met gym en houterige motoriek had. Ik ga het niet meer analyseren.

Ik ben ik, en morgen is mijn dag ...

Wil je weten wat ik ga doen?

‍